powrót do pozostałych wpisówdata publikacji: 1 lutego 2025
Lata 1944–1989 to czas tragicznych represji wobec osób walczących o niepodległość Polski. W wyniku działań komunistycznego aparatu bezpieczeństwa tysiące Polaków zostało aresztowanych, torturowanych, skazanych na więzienie lub zamordowanych. Ci, którzy przeżyli, często borykali się z konsekwencjami politycznych wyroków przez całe życie – tracili pracę, byli inwigilowani i szykanowani.
Dzisiaj, dzięki Ustawie Lutowej z 23 lutego 1991 r., można uzyskać odszkodowanie i zadośćuczynienie za doznane krzywdy. Co istotne, jeżeli osoba represjonowana zmarła, jej bliscy – małżonek, dzieci i rodzice – mogą ubiegać się o rekompensatę.
Podstawą prawną do ubiegania się o odszkodowanie i zadośćuczynienie jest Ustawa o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego. Akt ten uchyla orzeczenia wydane w latach 1944–1989 przez:
Stwierdzenie nieważności takiego orzeczenia oznacza uniewinnienie represjonowanej osoby, co otwiera drogę do uzyskania rekompensaty finansowej.
Pierwszeństwo w uzyskaniu odszkodowania mają osoby, które same były represjonowane. Jeśli były one skazane na więzienie, internowane lub w inny sposób prześladowane przez aparat komunistyczny, mogą domagać się rekompensaty za poniesione szkody.
W przypadku śmierci osoby represjonowanej, prawo do odszkodowania przechodzi na jej najbliższych, czyli:
Rodzina może domagać się zarówno zadośćuczynienia za krzywdę, jak i odszkodowania za poniesione straty materialne.
Ustawa przewiduje także odszkodowania dla dzieci, które:
Tego typu sytuacje miały miejsce m.in. w okresie stalinizmu, kiedy działaczki niepodległościowe były osadzane w ciężkich warunkach, często w zaawansowanej ciąży.
Zgodnie z Ustawą Lutową, rekompensata przysługuje osobom skazanym lub prześladowanym za:
Represje obejmowały nie tylko więzienie i tortury, ale także degradację społeczną, konfiskatę mienia, przymusową emigrację oraz wieloletnią inwigilację przez służby bezpieczeństwa.
Kwota odszkodowania zależy od wielu czynników, takich jak:
Sąd rozpatruje każdą sprawę indywidualnie. W niektórych przypadkach można uzyskać bardzo wysokie kwoty rekompensat – szczególnie w sprawach dotyczących długotrwałego więzienia, tortur lub trwałych uszczerbków na zdrowiu.
Wniosek o odszkodowanie należy złożyć w sądzie okręgowym, który wcześniej stwierdził nieważność represyjnego wyroku. Należy pamiętać, że termin na dochodzenie roszczeń wynosi 10 lat od momentu unieważnienia orzeczenia.
Aby skutecznie ubiegać się o rekompensatę, konieczne jest zgromadzenie odpowiednich dokumentów, takich jak:
📌 wyrok sądu o unieważnieniu orzeczenia represyjnego,
📌 zaświadczenia o pobycie w więzieniu lub obozie internowania,
📌 akta osobowe represjonowanego,
📌 dokumentacja medyczna świadcząca o skutkach represji,
📌 zeznania świadków represji.
Uzyskanie odszkodowania wymaga nie tylko zebrania dokumentacji, ale także przygotowania solidnych argumentów prawnych. Nasza kancelaria zajmuje się kompleksową pomocą w tego typu sprawach.
Dzięki naszemu doświadczeniu jesteśmy w stanie skutecznie dochodzić należnych rekompensat dla rodzin ofiar represji.
Odszkodowanie dla rodzin ofiar represji to nie tylko forma rekompensaty materialnej, ale także symboliczna sprawiedliwość za cierpienia, jakie spotkały patriotów walczących o wolność Polski.
Jeśli Twoja rodzina doświadczyła represji komunistycznych, nie zwlekaj – skontaktuj się z nami, a pomożemy Ci uzyskać należne zadośćuczynienie!
Nie pozwól, by represje komunistyczne z lat 1944-1989 za walkę o wolną Polskę pozostał bez echa. Możesz unieważnić fałszywy komunistyczny wyrok. Zgodnie z polskim prawem możesz też otrzymać zadośćuczynienie i odszkodowanie.
Pamiętaj! Wspólnie walczymy za wolność!
